Wanneer er mensen langskomen geven we ze vaak een rondleiding door ons VoedselBos. Zo ook op een woensdagmiddag medio april. We vertellen over alle soorten bomen en struiken die we aangeplant hebben. Omdat er nog geen vruchten te proeven zijn, deel ik verschillende blaadjes uit: “Wat vind je van deze?”. Even later zie ik een verwonderd gezicht: “Hé, het smaakt naar soep!”. De blaadjes van de uiensoepboom (Chinese Mahonie) doet mensen verbaasd staan. Maar ook het linde- en berkenblad wordt geproefd en is voor de meesten niet gangbaar in hun salade.
Uiensoepboom (Chinese Mahonie). Foto: VoedselBos
De volgende dag zit Dorine in de trein en luistert een aflevering van de Voedselboscast. Dat zijn interessante en leerzame gesprekken met mensen die iets met voedselbossen te maken hebben. Bijvoorbeeld beheerders, ontwerpers, maar ook koks. In de betreffende podcast komt naar voren dat voedselbossen een oplossing zouden kunnen zijn voor allerlei wereldproblemen. Met name de stikstof- en klimaatcrisis worden genoemd, maar ook psychische en fysieke gezondheidsproblemen. Het voedselbos, dat gebaseerd is op permacultuur principes (een ontwerpmethode waarbij je met de natuur meewerkt aan een (eco)systeem dat zichzelf in stand houdt), als een soort wondermiddel dus.
’s Avonds lopen we samen een rondje door ons VoedselBos. We hebben nachtvorst gehad. Bij sommige bomen en struiken is dit helaas goed te zien aan de zwarte blaadjes. Ook de blaadjes van de uiensoepboom hangen er treurig en verlept bij. Lekker zijn ze zeker niet meer.
Naar aanleiding van de podcast en de nachtvorst filosoferen we al wandelend over het ontwikkelen van een soort ‘theologie van het voedselbos’. Voor ons staat voorop dat we met de aanleg en het beheer van het bos willen meewerken met God en zijn natuurwetten en principes. Permacultuur heeft goede principes, zoals het meewerken met de natuur en als mens niet te veel ingrijpen. Maar in de permacultuur-gedachte dat je (als mensheid) zelfredzamer kunt worden als je een goed systeem ontwerpt, missen we het afhankelijk zijn van God.
De natuur(wetten) zijn door Hem geschapen. Door Hem kan het voedselbossysteem, waarin alle gewassen op elkaar inwerken en via een gezonde bodem met elkaar communiceren, tot bloei komen. Een systeem kan de wereld niet redden, dat kan alleen God. Het maakbaarheidsdenken dat we regelmatig proeven bij andere voedselbosboeren geeft ons een ongemakkelijk gevoel. Wij willen leven vanuit de Bron. Dat geeft ontspanning; we kunnen en hoeven het niet zelf te doen en al zeker niet met ons VoedselBos de wereld of een klein stukje ervan redden.
Anita Bos en Dorine Heij zijn in juni 2022 in het Oost-Groningse Bellingwolde gaan wonen op een perceel van 1,2 hectare, om een VoedselBos aan te planten. Ze hebben Stichting De Pelgrim VoedselBos & BoerderHeij opgericht met als doel handen en voeten te geven aan de opdracht van God om te zorgen voor de schepping, met oog voor schoonheid, voor harmonie, voor creativiteit, voor alle leven, voor een goede bodem, voor ruimte en voedsel voor mens en dier. En anderen te laten zien en ervaren dat voedselproductie mogelijk, haalbaar en lekker is uit een voedselbos.
