‘Hé, jij hier?’ Drie weken geleden kwamen we als Nederlanders die naar de Lausanne-conferentie in Zuid Korea gaan, bij elkaar. Om met elkaar na te denken wat we daar willen halen en brengen. Sommige mensen zijn verrast door mijn deelname. Waar ik op míjn beurt weer door verrast ben. De conferentie Lausanne gaat over missie in Gods wereld en voor mij zijn thema’s als zorg voor de schepping en klimaat dan volkomen logisch. Voor anderen is dit blijkbaar (nog) niet het geval. Als ik daar dan wat langer bij stilsta, verrast het mij eigenlijk toch niet. Want met enige regelmaat hoor ik kritiek als het gaat over schepping, klimaat, evangelie en kerk.
Er wordt vooral gezegd dat schepping en klimaat niet ‘te veel’ aandacht moeten krijgen omdat het anders afleidt van de echte opdracht die wij als christenen hier op aarde hebben: mensen tot God brengen. Of het idee dat je bezighouden met klimaat en natuur een linkse hobby is die niet thuishoort in de kerk. Of: God zorgt voor de aarde, dat hoeven wij ons niet druk over te maken.
Toch zien we dagelijks de gevolgen van de klimaatcrisis en biodiversiteitscrisis. Waarom vinden sommigen van ons dan dat zorgen voor de schepping geen prominente plek in de kerk mag hebben? Misschien omdat het ons ontslaat van onze verantwoordelijkheid? Als we ons focussen op het redden van mensen, dan houden we ons niet zo bezig met het uitsterven van soorten of dat de aarde uitdroogt en onleefbaar wordt. Het één is immers belangrijker dan het andere. We hoeven dan ook niet te kijken naar onze al dan niet duurzame levensstijl en daarin (soms lastige) keuzes te maken.
Ik geloof wel dat God dit van ons vraagt. Dat we in actie komen als we zien dat er onrecht is wat het leven voor sommigen ondraaglijk maakt. Zowel menselijk als niet-menselijk leven. Als je God ziet als Maker en Redder van héél de schepping, dan kan je in mijn ogen niet anders willen dan dat heel Zijn schepping tot recht kan komen. Elke soort die wij hier op aarde verliezen is een gemiste kans om iets van de schoonheid te zien die God in Zijn schepping heeft gelegd en glimpen van God en zijn Koninkrijk te zien en te leren kennen. Onze verre naaste ziet oogsten mislukken als gevolgd van de klimaatcrisis. Onze levensstijl en keuzes hebben effect op de natuur en het klimaat, en dus ook op onze medemens.
Dit maakte het voor mij persoonlijk ook gelijk een moeilijke keuze of ik wel of niet naar een conferentie moet gaan waarvoor ik het vliegtuig in moet stappen. Vliegen is natuurlijk verre van duurzaam. Na veel denken, bidden en praten met anderen heb ik besloten om wel te gaan. Want als ik kijk naar de beweging van Lausanne en de conferentie die komende week plaatsvindt, dan ben ik gelukkig en dankbaar dat er daar wat ruimte is voor thema’s als gerechtigheid en schepping (klimaatgerechtigheid helaas minder). Toch is het maar een fractie van het geheel wat er tijdens de conferentie wordt besproken en over wordt gesproken. Er is nog weinig ruimte voor deze thema’s vanaf bijvoorbeeld het hoofdpodium. Ook al behoorde het tot de kern van de ‘Cape Town commitment’. Dit is een document dat is voortgevloeid uit de vorige Lausanne Conferentie (2010). Hierin wordt gesteld dat Evangelie en gerechtigheid niet van elkaar los te koppelen zijn. Ja, we worden geroepen om onderdeel te worden van Gods missie voor deze wereld en zijn evangelie bekend te maken. Maar we worden ook geroepen om in actie te komen en gerechtigheid na te schreven vanuit dit evangelie. En daar waar onrecht is, ook in actie te komen. Een integrale visie op missie die Jezus de hoofdrol toekent en waarin we vanuit liefde voor Zijn schepping – waar wij als mens onderdeel van zijn – mogen handelen. Misschien juist wanneer we zien dat het niet goed gaat, wanneer we bang zijn voor de toekomst of verdriet hebben om wat we verloren zien gaan. Ik denk dan ook aan één van de laatste verzen in het Mattheüs evangelie. Wanneer Jezus zijn laatste opdracht aan zijn discipelen geeft voor Hij teruggaat naar Zijn Vader zegt Hij dit: ‘Ga er daarom op uit om alle volken tot Mijn leerlingen te maken. Doop hen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest en leer hen altijd te doen wat Ik u heb gezegd.’ Ook Jezus zet ons aan tot naleven en in beweging komen.
Mijn hoop voor het komende Lausanne congres is dan ook dat deze twee, evangelie en actie, bij elkaar blijven horen. En dat we met elkaar, met christenen over heel de wereld, manieren kunnen zoeken om dit uit te leven en zo getuige te zijn in woord én daad van het Koninkrijk van God. Een Koninkrijk waar elk schepsel tot zijn recht komt.
Annemarthe Westerbeek
Annemarthe is directeur van A Rocha Nederland. Van 22-28 september 2024 bezoekt ze het Lausanne congres in Zuid Korea.
