Ik merk dit vooral tijdens de nabespreking van elke speech op het hoofdpodium met de zes mensen waarmee we aan tafel zitten. Bij mij aan tafel zit iemand uit Roemenië, Vietnam, Canada, VS, India en ik als Nederlander. Ik word me in deze gesprekken aan tafel telkens weer bewust hoe mijn eigen denken de afgelopen jaren al is gevormd door denken en theologie over zorg voor de schepping en gerechtigheid.

Twee van de vrouwen die sterk hebben bijgedragen aan dit denken zijn Katharine Hayhoe en Ruth Padilla-DeBorst. Beide spraken op het hoofdpodium op maandag.*

Katharine vertelde dat als we onze naasten liefhebben, we ons vanzelfsprekend ook inzetten voor de strijd tegen luchtvervuiling, biodiversiteitsverlies en klimaatverandering. Ik moest denken aan deze uitspraak: ‘Love your neighbour, care for creation’. Het staat zelfs op een shirt van me!  Katharine claimde ook dat deze problemen daarom moreel van aard zijn (zelf zou ik eerder zeggen spiritueel of geestelijk). Vooral deze laatste uitspraak maakte  bij mijn groepje veel los, omdat velen er nog nooit eerder op die manier naar hadden gekeken. Terwijl ik van een ander weer terug hoorde dat zijn tafelgenoot deze talk maar ‘garbage’ vond …

 Ruth Padilla-DeBorst sprak over gerechtigheid: ‘Gerechtigheid is geen extraatje’ en ‘Jezus bekend en zichtbaar en maken, betekent dat we dit doen vanuit een luisterende houding naar God en met nederigheid en vanuit solidariteit. Want de pijn van de ander, is ook onze pijn, want ze zijn Gods mensen.’ En tot slot vraagt het van ons om niet stil te blijven wanneer anderen (mijn toevoeging: mens of andere onderdelen van de schepping) worden beroofd van hun land en bestaan. Herken je hier al een bijbelvers in? “Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.” – Micha 6:8

*Daarmee moet ik terugkomen op mijn opmerking in mijn vorige blog dat het thema niet van het hoofdpodium zou worden besproken. Dat was onjuist.