In 2025 staat A Rocha stil bij het thema ‘Bodem’. Wat kan de bodem ons leren? En hoe kunnen wij er op een duurzame manier mee omgaan? Elke maand publiceren we een blog waarin verschillende schrijvers iets delen over dit veelzijdige thema. Deze maand vertellen Anita en Dorine van het VoedselBos over een diertje dat zich helemaal thuis voelt in de bodem.
Hé, wat zie ik daar bewegen? Anita pakt haar camera die binnen handbereik ligt. Het zand komt omhoog. Geconcentreerd en vol verwachting kijkt ze over haar camera door het raam van haar werkkamer naar de molshoop.
Om ons huis, tussen de kampeerplekken en in het VoedselBos: overal zien we molshopen. We hebben er ruim 400 geteld. Handig wanneer we los zand nodig hebben voor bij een boompje of paaltje dat we in de grond zetten. We vragen ons af wie hier aan het mollen is. Is er één mol actief? Of meerdere? En zijn er dit jaar meer mollen? In elk geval wel meer molshopen. Er waren vorig jaar ook meer slakken. Zou dat meespelen voor de hoeveelheid mollen die er dit jaar zijn?
Helaas laat de mol zich niet aan Anita zien. Dus moeten we het doen met een foto van molshopen, in plaats van het beestje zelf.
Mollen eten in de winter met name regenwormen. Wanneer het vriest, zoals half februari het geval was, kruipen die dieper de grond in, want ze houden niet van kou. De mol gaat er achteraan. Hierdoor ontstaan dus diepere gangen, meer zand, meer en grotere molshopen. Zijn gang werkt als een soort wormenval. De worm kruipt door de grond en komt ‘opeens’ in een grotere gang terecht.
Een mol is een slim diertje en legt voorraadkamers aan voor barre tijden. Daarvoor graaft hij naast gangen ook kamers uit, dat geeft ook veel zand en dus grote molshopen. Het paarseizoen is waarschijnlijk begonnen, zo lezen we op internet. Daarvoor graaft de mol niet heel diep. Net onder het grondoppervlak zie je een soort ruggetje die inzakt als je erop stapt. Zeg maar de snelweg voor een mol. Een mol kan wel 7 kilometer per uur lopen! Best hard voor zo’n klein beestje.
Heeft de mol eigenlijk ook nog nut voor ons VoedselBos? Jazeker. Bij ons zijn ze meer dan welkom. Ze staan bovenaan in de keten van het bodemvoedselweb. Naast regenwormen eten ze ook slakken en larven van schadelijke insecten. Ze woelen de grond om; per uur maken ze een gang van wel 12 tot 15 meter. Daarmee zorgen ze voor betere drainage en kan het water makkelijker weg.
Wie onze mol is weten we niet, maar we zijn desondanks wel blij met hem, haar of een familie.
Anita Bos en Dorine Heij
Anita Bos en Dorine Heij zijn in juni 2022 in het Oost-Groningse Bellingwolde gaan wonen op een perceel van 1,2 hectare, om een VoedselBos aan te planten. Ze hebben Stichting De Pelgrim VoedselBos & BoerderHeij opgericht met als doel handen en voeten te geven aan de opdracht van God om te zorgen voor de schepping, met oog voor schoonheid, voor harmonie, voor creativiteit, voor alle leven, voor een goede bodem, voor ruimte en voedsel voor mens en dier. En anderen te laten zien en ervaren dat voedselproductie mogelijk, haalbaar en lekker is uit een voedselbos.
